Namık Kemal ÜLKÜ

Değerli dostum Namık Kemal ÜLKÜ'ye şiirlerini forumumda yazmama izin verdiği için teşekkür ediyorum.


Namık Kemal ÜLKÜ
Mayıs 2008[img][/img]

Sevda’ya tutuldum


Sevdaya tutuldum

Aşk esir etti beni sana

Kır düşmüş kırgın küsmüş

Yaş gelip geçer bu sondur

Son olmalı geceler boyu

Uykusuzluğum bu yaşlarda

Tutuldum besbelli sevdaya

Sevda bir zamanlar Ankara’da

Cebeci’de komşunun kızı


Sesler

İnsanlığımı kullanıyorum
Mavilikleri unutup simsiyah gecelere dalıyor
Geniş ufukların daralan çemberinde
Güven arıyorum aşk dostluk sevgi

Güveni görüyorum
Bölünmüş ikiye dört gözlü kalpler
Yeşillenmiş fidanlar köksüz geriler
Göremiyorum gelecekteyse tüm güven

Aşkı anımsıyorum
Ne güzeldi kim bilir önceleri
Kalbin o gürül gürül seslenişi
Aşk mı

Dostluğu soramıyorum
Neye yarar mavi siyah gelecek kanla sulanıyorsa
Ve o en güzel gülü diken sararsa
Soramıyorum dostluğum kullanılıyor da

Sevgi ise insanlığımda
Onu da ben kullanıyorum ya
Tükenmez tüketilemez bilmezlikten gelinir
Oysa hepimiz biliriz sevgisiz yaşanılmaz

Sesler duyuyorum
Genişlemiş kulakların en hassas yerleri
Zamanda değişmek isteyen kimileri
Getiriyorlar kin nefret ve güvensizliği

Namık Kemal Ülkü
Mayıs 1978



Sessizliğinde sensizlik

Sessizliğe yol alıyor zaman
Bu gidiş sonsuzluğa ses vermek
Seslendikçe yol alan sessizliğe
Sesler duyulmuyor sensizliğinde

Yokluğunda böyle sessiz sessiz
Dolaşıp durdum sokaklarında
Karanlıklarda kaldım ağladım
Yağmurlara eşlik etti göz yaşlarım

Büyüyorum büyüyor sevdan
Yokluğunmuş yüreğimi saran
Sensizliğe çağırınca yaşanılanlar
Susuyorum sessiz sesiz ağlıyorum

Sessizliğe yol alıyor zaman
Bu gidiş sensizliğe ses vermek
Seslendikçe yol alan sensizliğe
Sesin duyulmuyor sessizliğinde

Namık Kemal ÜLKÜ

Seni Sevmek

Seni sevmekle başlıyor her şey
Sevmekle başlıyor
Seni sevmek aşksa eğer
Aşkla sevmek bir başka oluyor

Yüreğim böyle atsa iyi
Atmasa bir başka
Senin için atarsa bu yürek
Seni sevmek bir başka oluyor

Seni seviyor bu yüreğim
Sevmekle atıyor
Senin için sevmek aşksa
Senin aşkın bir başka oluyor

Bir başka oluyor seni sevmek
Her şey bir başka
Benim için seni sevmek aşkla
Bu dünyada bir başka oluyor

Namık Kemal ÜLKÜ
Nisan 2008
Ocak / 2008


S e n d i n

Bana hayat verdin
Kederi verdin ağlayamadım
Bir sestim susturdun sevdalarda
Göz yaşlarımı durdurdun






Yağan yağmurdun
Korkuları gülüşlerle aştım
Gözlerinde sakladığın aydınlıkları
Uzak tuttun benden

Esen rüzgardı verdiğin
Serinliklerinde üşüyemedim
Başımı kaldırsam susturdun
Bildiğim yalnız sen

Günleri verdin bana
Zaman verdin yaşayamadım
Bir renktim bu dünyada
Gökkuşağında yağan yağmurda

Namık Kemal ÜLKÜ
Haziran 2008-06-09


Günlerden Bir Gün

Yılgınlığı düştü üzerime günün
Yine bir Sonbahar ve havada hüzün
Gülün derdi soğuktu açamadığından belli
Dalları salkım saçak kuşların ağırlığında gün

Bir derdim var ki hiç durmadan kanıyor
Bu yürek bu gün de baharıma ağlıyor
Üstüne üstlük ne var bu günde yaşayamadan
Ağlıyor gün ve bu bulutlarda Sonbahar ve hüzün

Namık Kemal ÜLKÜ
Ekim 2008-10-09

Bu Topraklarda Askerim


Yasladım göğsümü
Bu yurdun dağlarına
Bu yurdun toprağına
Bir de beni görün
Dağların doruklarında
Görün dalgalanırken al bayrak
Aklımdan bir an olsun
Ölüm geçiyorsa namerdim
Ölürsem olurum şehit
Kalırsam bu topraklarda asker
Benimle hep var olacak
Bu vatan bu millet
******’ün kurduğu
Bu cumhuriyet


Namık Kemal Ülkü
11/07

*****

Ayrıldın

Bu hüzünle ağlamalı mıyım
Yüreğimden yükselen heyecan her an
Yaşlanacak gözlerimin arkasında
Siyah üzerine sarı saçların
Güne düşmüş aldanmışlığımın sızısı
Gitme kal mı demeliydim
Rüzgarların böyle karmakarışık
Salınıp sarılıp yalnızlığıma
Sabır mı göstermeliydim
Hayır dur gitme ben de ağlamayayım
Yüreğimde bir heyecan varsa
Bu sevincinden olmalı doğuşumun
Doğduğum gün sevmeye başladım
Sevgim gibi bu aşkta da yalnız mıyım


Namık Kemal ÜLKÜ
09/07
*****

SEVDAM

Sabaha dönüyor yüzüm
Bütün bir geceyi rüyalarımda geçip
Uyanıyorum
Yüzümdeki çizgilere bir çentik daha

Uyanıyorum sensiz sevemediğim sabahlara

Doğrultmaya çalıştığım bedenim
Bir gecenin böyle bir sabahında
Beni terk etmiyor
Bedenim sevdanın kanadında

Doğrulmaya çalışıyorum

Sabahın bu yüzünü sevemedim
Sevemedim sensiz uyanmaları
Beni terk etmeyen rüyalarımda
Uyandığımda bu sensizliğe alışamadım

Yüzümdeki çizgilere bir çentik daha
Uyanıyorum
Bütün bir geceyi rüyalarımda geçip
Sabaha dönüyor yüzüm


Namık Kemal ÜLKÜ
10/07
*****


!..


Kelimelerin olmadığı yerde

Susarım gözlerim konuşsun diye

Kelimelerin olmadığı yerde

Yumarım gözlerimi

Dokunursan

Olur ya bir gün olur da anlatırım


Namık Kemal ÜLKÜ
10/07
*****

KAVUŞMA ÖZLEMİ


Bekleyişi çağrıştırıyor kavuşma özlemi

Nerede ne zaman gerçekleşecek kim bilir

Nasıl renklenecek gökyüzü yüreğimin

Aklımın sevginin altında ezildiği bir gün

Yüreğim yükselen bulutların gölgesinde

Heyecanım kanımdaki rüzgarın dalgasında

Gözlerimi kapadığım anda esintilerinde

Kavuşmanın sıcaklığı güneşi gözlerimin

Kavuşmanın bekleyişi özlemle yarınlarda


Namık Kemal ÜLKÜ
10/97
*****

A r a y ı ş


Şairliğim nerede kaldı
Hangi uzak kentlerde
Bir kadının koynuna girip
Günahsız hangi gecede

Sevdalarım nerede
Sevdalanışım her sabah
Ve yalnız bir gecede
Sevgilerim nerede kaldı

O uçsuz bucaksız doğa
İnsan ve aşkı arayan
Birkaç mısrada anlatılan
Kelimelerdeki yalnızlığım

Neredeyseniz çıkın ortaya
Gene fısıldayın kulaklarıma
Dünyanın o gerçeğini
Yaşamak ve geçim derdini

Paraya kulak asmayın hiç
Önemi yok öyle zamanın
Göklerim denizlerim masmavi
Gözlerim görebildiğince karanlık

Şairliğim nerede kaldı
Hangi uzak kentlerde
Bir kadının koynuna girip
Günahsız hangi gecede


Namık Kemal ÜLKÜ
10/84

*****

Geçen Bir Yıl

Ne günler geride kaldı yaşadığımız
Aşkların ardından bakakalıp sevdalarda
Ne gidişlerin gözü yaşlarla kaldı
Ne de bitişi yaz günlerinin bu zamanlarda

Geride ne günler yaşadık bilemezsin
Başımızda esen rüzgarların sarhoşluğu
Dökülen yapraklarla sararmış yüzümüzdeki
Bir şarkının ardına düşüp sevdalandık

Günleri ardı ardına geride bıraktık
Bir yılın daha arkasından dökülenler
Yaşamak için verdiğimiz savaşın ötesinde
Biz bir yıl daha yaşlandık farkında mısın

Namık Kemal ÜLKÜ
Ekim/2007
*****


Kıyamet

Gün gün olalı böylesine
azap çekmemişti insanlar
Gökyüzü kan kusuyordu
Denizlerdi yanan
Yeryüzünü kasıp kavuruyordu
kin seli
Çocuklar kucaklarında gül demeti
sunuyorlardı
Barışa çağırıyorlardı
Göğü yeri ve denizi
Büyük insanlar akıllıydılar oysa
Çelikten gemilere binmişler
Yerin yedi kat altına inmişler
Gökleri yırtan sessizliğe
kaçışmış hepsi
Ama Tanrı onca akıllıya
onca fırsat vermişti
Ve hepsi bu azap seline kapıldılar
Güllerle çocuklar kaldı yalnızca dünyada
Geri alındı akıllar büyüyünce
bilmesinler diye
Görmesinler duymasınlar diye
kini nefreti
Yüzyıllarca yaşanmış olan insan
efsanesini yıktılar

Namık Kemal ÜLKÜ
Mart 1980
****

AĞLAMAYACAĞIM

Yol yol olmuş hayat
Yol yol sarıyor her yanımı
Bir ameliyat masasında dönüyorum hayata
Yol yol olmuş sonunu bilmiyorum

Devinip duruyor zaman
Zaman dediğim büyüyen bir an
Yaşamak dediğin akıl işi
Nefes alıp vermek sadece bir şans

Yol yol olmuş akıp gidiyor
Bakıp görebildiğin bir ışık sadece
Işığa doğru yol yol olmuş
Sonu hangi yol bilemiyorum

Yol yol diziliyor ağaçlar
Kuşlar böcekler sarı sarı yapraklar
Bazen bir yağmurun sesinde
Bazen gökyüzünden yeryüzüne

Yol yol olmuş hayat
Yol yol sarıyor her yanımı
Bir ameliyat masasında dönüyorum hayata
Yol yol olmuş sonunu bilmiyorum


Namık Kemal ÜLKÜ
12 Ocak 2009

*****

Ş a r k ı

Bir Hicaz bestedir gözlerindeki yaşlar
Sözlerinde belli ki yalnızlığın izleri var
Sevişmelerinde ağlaşan pişmanlıklar
Siteminde hep dönene anlatılan ağıtlar

Güzelliğin bu bestede seslenen bir şiir
Sevgini anladım ki hep geçmişten bir iz
Yaşamak tutkuların esiri olmuş belli
Sevmeye hasret sevilmeye bir bestesin

Namık Kemal Ülkü
Temmuz 2008-17
*****

HAYAT

Yol yol olmuş hayat
Yol yol sarıyor her yanımı
Bir ameliyat masasında dönüyorum hayata
Yol yol olmuş sonunu bilmiyorum

Devinip duruyor zaman
Zaman dediğim büyüyen bir an
Yaşamak dediğin akıl işi
Nefes alıp vermek sadece bir şans

Yol yol olmuş akıp gidiyor
Bakıp görebildiğin bir ışık sadece
Işığa doğru yol yol olmuş
Sonu hangi yol bilemiyorum

Yol yol diziliyor ağaçlar
Kuşlar böcekler sarı sarı yapraklar
Bazen bir yağmurun sesinde
Bazen gökyüzünden yeryüzüne

Yol yol olmuş hayat
Yol yol sarıyor her yanımı
Bir ameliyat masasında dönüyorum hayata
Yol yol olmuş sonunu bilmiyorum


Namık Kemal ÜLKÜ
12 Ocak 2009

*****

Sürem Doldu !..

Sürem doldu artık,
Bekleyiş benim için bitti...
Ne dostlar olsun yanımda,
Ne özlediğim arkadaşlarım.
Aşk sevgi uzak dursun!..
Sürem doldu diyorum artık,
Benim bekleyişim bitti...


Namık Kemal ÜLKÜ
Şubat – 2008

*****

Şair’e

Bir aklın vardı ,
onu da aldın...
Son bir mısra vardı yazacak
onu da yazdın...
Şair diyorlar sana
ben de anlamıyorum.

Namık Kemal ÜLKÜ
Aralık 2007

Kadim dost Taner Tunca'nın kamerasından İzmir Pasaporttan GÜNBATIMI. Sevgili Namık Kemal Ülkü'nün bu güzel şiiriyle bütünleşmiyor mu sizce de?

Bildiğimiz yalnızlıklardayım
Dilimize dolanmış o yalnızlıklardan
Duyduğum sesler sizin yazdığınız gibi
Bitip tükeniyor ardı ardına zaman
Sayfalar kalmış aklımda
Çevirdikçe gözlerime takılan
Sizin yalnızlıklarınızdaki gibi
Yazmayın artık yazmayın desem
Durmazsınız bilirim
Bari benim yalnızlığımı da alın…

Namık Kemal ülkü
Ağustos / 2007

İnsanlığımı kullanıyorum
Mavilikleri unutup simsiyah gecelere dalıyor
Geniş ufukların daralan çemberinde
Güven arıyorum aşk dostluk sevgi

Güveni görüyorum
Bölünmüş ikiye dört gözlü kalpler
Yeşillenmiş fidanlar köksüz geriler
Göremiyorum gelecekteyse tüm güven

Aşkı anımsıyorum
Ne güzeldi kim bilir önceleri
Kalbin o gürül gürül seslenişi
Aşk mı

Dostluğu soramıyorum
Neye yarar mavi siyah gelecek kanla sulanıyorsa
Ve o en güzel gülü diken sararsa
Soramıyorum dostluğum kullanılıyor da

Sevgi ise insanlığımda
Onu da ben kullanıyorum ya
Tükenmez tüketilemez bilmezlikten gelinir
Oysa hepimiz biliriz sevgisiz yaşanılmaz

Sesler duyuyorum
Genişlemiş kulakların en hassas yerleri
Zamanda değişmek isteyen kimileri
Getiriyorlar kin nefret ve güvensizliği

Namık Kemal Ülkü
Mayıs 1978