SEVGİ ÜZERİNE

Hikayenizi sevgiyle yazmak çok kolaydır. Sevgi sizin gerçek doğanızken neden onu karmaşık ve zor hale getiresiniz ki? Gerçek siz olmayarak, sevgiye direnirsiniz; ve sevmeye korkarsınız, çünkü en büyük yalanlardan birine, "sevgi incitir" yalanına inanırsınız. Daha önce dediğim gibi, sevgi incitmez. Sevgi bize sevinç ve zevk verir. Ama siz kendinizi incitmek için sevgiyi bile kullanabilirsiniz. Birisi sizi gerçekten sevebilir, ama siz kendi yalanlarınızı işitmekte olduğunuzdan o sevgiyi takdir etmezsiniz. "Bu insan benden ne istiyor? O benden yararlanmak istiyor," diyebilirsiniz. Hikayecinin size neler söyleyeceğini kim bilebilir ki?
Eğer sevgiyi algılamıyorsanız, eğer onu tanıyamıyorsanız, bunun nedeni sadece içinizdeki zehri tanımanızdır. Ben söylediğim şeyden sorumluyum, sizin anladığınız şeyden sorumlu değilim. Size sevgimi verebilirim, ama siz bunu hakkınızda yargılarda bulunduğum şeklinde ya da -kim bilir- başka bir şekilde yorumlayabilirsiniz. Bunu sadece sizin hikayeciniz bilir. Biz artık kendi hikayelerimize inanmadığımızda, birbirimizden zevk almayı çok kolay bulabiliriz.
İnsanlar sevgi için yaratılmışlardır. Bilgiden önce, kalbimizi açmak ve sevmek kolaydı ve sevgi olmayan şeyden uzaklaşır giderdik. Ama kafamızdaki bilginin sesiyle birlikte biz sevgiden uzaklaşır ve sevgi-olmayanı ararız. Daima bir seçime sahibizdir ve eğer kendimizi seversek, sevgiyi seçeriz. Diğer insanların görüşlerini ya da kötü muamelelerini kabul ederek incinmemize izin vermeyiz. Eğer diğer insanlar bize kötü muamele ediyorlarsa, orada kaldığımız için, bunun olmasına izin verdiğimiz için öyle davranıyorlardır. Ve eğer orada kalıyorsak, kötü muameleyi hak ettiğimize inandığımız için kalıyor ve onları kendimizi cezalandırmak için kullanıyoruzdur. Eğer farkındalığa sahip değilsek, suçlarız, oysa çözüm suçlamak değildir. Çözüm orada kalmamaktır.
Size, "Seni seviyorum" diyen ve sonra size saygısızca ve duygusal şiddetle davranan birisine nasıl inanabilirsiniz ki? Nasıl olur da birisi hem size, "Seni seviyorum" deyip, hem de sizin yaşamınızı yönetmek, size ne yapmanız gerektiğini, neye inanmanız gerektiğini söylemek isteyebilir? Nasıl olur da birisi sizi sevdiğini iddia edip, sonra da size duygusal süprüntü ve kıskançlık sunabilir?
Nasıl olur da birisine, "Seni seviyorum" deyip, sonra onun aleyhindeki tüm görüşlerimizi sıralayıp ona ıstırap çektirebiliriz? "Seni sevdiğim" için sende neyin yanlış olduğunu söylemek zorundayım. "Seni sevdiğim" için seni yargılamalı, suçlu bulmalı ve cezalandırmalıyım. "Seni sevdiğim" için seni her zaman haksız çıkarmalı, sana hiçbir işe yaramaz olduğunu hissettirmeliyim. Ve sen beni sevdiğin için benim öfkeme, kıskançlığıma ve aptallığıma katlanmak zorundasın.
Sizce bu sevgi mi? Bu bencillikten başka bir şey değildir ve biz ona sevgi deriz. Ve "sevgi incitir" deriz, ama kendimizi kendi yalanlarımızla incitmekteyizdir.

Romantik ilişkilerdeki tüm mücadele sadece saçmalıktır. O sevgi değildir ve işte bu yüzden insanlar sevginin eksikliğini hissetmekte, sevgi açlığı çekmektedirler.
Siz muhtaç olduğunuzda, bir ilişkide paylaştığınız şey budur. Ama sevgiye açık olduğunuzda, sevgiyi alırsınız ve eğer o sevgi değilse, orada kalmanız gerekmez. Sevgiyi almaya açıksınızdır, ama kötü muamele görmeye açık değilsinizdir. Suçlanmaya açık değilsinizdir; kimsenin zehrini almaya açık değilsinizdir, çünkü zihniniz artık bunun için verimli bir toprak değildir. Kendinizi sevdiğinizde ve kendinize saygı duyduğunuzda, kimsenin size saygısızlık ve kabalık etmesine izin vermeniz mümkün değildir.
Birçok kişi bana gelip şöyle der: "Beni sevecek birini istiyorum. Doğru adamın ya da doğru kadının hayatıma girmesini istiyorum." Doğru adam ya da doğru kadın kimdir? Bu onlarla ilgili değildir; bu sizinle ilgilidir. Eğer o kişi hayatınıza girerse ve siz ona kendinize davrandığınız gibi, yani bencilce davranırsanız, o zaman kendinizi incitmek için o kişiyi kullanacaksınız demektir.
Kendimizden hoşlanmazken bile romantik bir ilişkiyi nasıl isteyebiliriz? Kendimizi sevmezken nasıl bir başkasını seviyormuş gibi davranabiliriz? Kendinizi değersiz hissettiğinizde, kendinize saygı duymadığınızda, partnerinize de saygı duymazsınız. Kendinize saygı göstermiyorsanız, partnerinize nasıl gösterebilirsiniz? Kendiniz sahip olmadığınız bir şeyi başkasına nasıl verebilirsiniz?
En güzel ve romantik ilişki sizinle başlamalıdır. Siz ilişkinin bir yarısından sorumlusunuz: Sizin yarınızdan. Kendinize saygı duyduğunuzda, sevdiğiniz insana da saygı duyarsınız. Kendinize saygı gösterdiğinizde, sevdiğiniz insana da saygı gösterirsiniz. Ve sevgi verir, karşılığında da sevgiyi kabul edersiniz. Ama zehirle dolu olduğunuzda, verdiğiniz şey de bu olur. Kendinize kötü davrandığınızda, sevdiğinize de kötü davranmak istersiniz. Bu sadece saçmalıktır.
Kendinizinki de dahil, insanların hikayelerini dinlediğinizde, yalanlardan başka bir şey işitmezsiniz. Ama hikayenin ardında, her şey sevgidir, bu da her şeyin ve herkesin tanrısal olduğu anlamına gelir. Siz tanrısalsınız, kusursuzsunuz, ama bir sanatçı olarak, kendi hikayenizi yaratırsınız ve hikayenin gerçek olduğu illüzyonuna sahipsinizdir. Yaşamınızı o hikayeyi geçerli kılmaya çalışarak geçirirsiniz. Ve hikayeyi geçerli kılmaya çalışarak yaşamınızı boşa harcamaktasınızdır.
Yaşam çok kısadır. Çocuklarınızın, arkadaşlarınızın ya da sevdiğinizin yarın burada olup olmayacaklarını bilemezsiniz. Görüşünüz sizin için çok önemli olduğundan partnerinizle ya da çocuğunuzla büyük bir kavga yaptığınızı hayal edin. İnandığınız tüm o yalanlar yüzünden kontrolünüzü yitirir ve sevdiğiniz insanı çok incitirsiniz. Ertesi gün sevdiğiniz insanın öldüğünü görürsünüz. O zaman, sevdiğiniz insana aslında söylemek istemediğiniz tüm o sözleri söylediğiniz için kendinizi nasıl hissedeceksiniz?
Yaşamımız o kadar kısadır ki ben çocuklarımı gördüğüm her defasında onlardan mümkün olduğunca çok zevk alırım. Fırsat bulduğum her defasında sevdiğimden, ailemden, arkadaşlarımdan, öğrencilerimden zevk alırım. Ama en çok kendimden zevk alırım, çünkü her zaman kendimle birlikteyim. Değerli zamanı neden kendimi yargılayarak, reddederek, suçluluk ve utanç duygusu yaratarak geçireyim? Kendimi neden öfkeli ya da kıskanç olmaya iteyim? Eğer duygusal olarak kendimi iyi hissetmiyorsam, ona neyin neden olduğunu bulur ve onu düzeltirim. O zaman mutluluğuma yeniden kavuşur ve hikayeme devam ederim.
Hikayenizi sevgiyle yazdığınızda, ana karakteri koşulsuz olarak seversiniz. Bu, yalanlara dayanan eski hikaye ile sevgiye dayanan yeni hikaye arasındaki en büyük farktır. Kendinizi koşulsuz olarak sevdiğinizde, algıladığınız her şeyi sevginin gözleriyle doğrular ve açıklarsınız. O yeni ana karakter sizin dikkatinizi çektiğinde, dikkatiniz sevgiye odaklanır. Şimdi hikayenin tüm ikincil karakterlerini koşulsuz olarak sevmek kolaydır, çünkü yeni ana karakterin doğası budur. Bu bilgeliktir, sağduyudur ve bu dünyanın her yanındaki tüm farklı geleneklerin ve dinlerin hedefidir.
Sevgi çok basit, çok kolay ve harikadır, ama o sizinle başlar. Siz kendinizi sevdiğinizde ve sevginizin farkındalığıyla yaşadığınızda her ilişki düzelir. Çok az insan farkındalıkla sevmeyi bilir, ama herkes farkındalıktan yoksun olarak sevmeyi bilir. Farkındalık olmadan sevdiğinizde, hissettiğinizin sevgi olduğunu bile fark etmezsiniz. Küçük bir çocuğun size gülümsediğini görür ve ona karşı bir şey hissedersiniz. Bu sevgidir, ama elbette bilginin sesi size, "Bu sevgi değil" der. Siz birçok kez sever ve sevdiğinizi fark etmezsiniz bile.

DON MIGUEL TRUIZ