ÇOCUKKEN OYNADIĞIMIZ OYUNLAR

alıntı


“Cicoz”

da denen “Yüzük Oyunu”nda, yüzük uzun bir sicime geçirilir ve sicimin iki ucu
birbirine bağlanır. Oyuncular bir halka oluşturarak otururlar, bir elleriyle ipi
tutarken öbürüyle yüzüğü ebeye göstermeden birbirlerine geçirirler. Yüzük elden
ele geçerken, “Al cicozu, ver cicozu, geldi cicoz, gitti cicoz. Haniya cicoz,
işte cicoz. Kimde cicoz, bende cicoz” diye bir türkü tuttururlar. Ortada duran
ebe yüzüğün kimin avucunda olduğunu tahmin etmeye çalışır; şüphelendiği oyuncuya
elini açtırır. Yüzüğü bulursa ebeler değişir. Bulamazsa oyun sürer.

“Bom Oyunu”nda, gene 8-10 ya da daha
çok sayıda kişi oturarak bir halka oluşturur. Oyunculardan biri “Bir”den
itibaren sırayla saymaya başlar. Sayarken oyuncunun, beş, on, on beş gibi beşin
katlarının yerine “Bom” demesi gerekir. “Bom” demeyi unutarak sayı söyleyen
oyuncu oyundan çıkar. Hiç yanlış yapmayarak sona kalan kişi oyunu kazanır. Oyunu
biraz zorlaştırmak için üçün ya da yedinin katları da “Bom” olabilir.

“Estepeta” denen oyunda da önce bir
ebe seçilir. Ebe çocukların dalgın bir anını kollar ve “Estepeta!” diye bağırır.
Ebeyi duyan çocuklar, oldukları yerde kalmak zorundadırlar. Ne kımıldayabilir,
ne de konuşabilirler. Bu durum ebenin “Boz!” demesine kadar sürer. Ebe “Boz”
demeden kımıldayan ya da konuşan olursa, bu kez o ebe olur. Bazı yörelerde bu
oyuna “Tıp” denir.

İğne-İplik Oyunu

“İğne-İplik Oyunu”, eşit sayıda
oyuncudan oluşan iki grupla oynanır. Her gruba bir dikiş iğnesi ve iplik
verilir. “Başla!” uyarısıyla birlikte, her iki grubun ilk oyuncuları ipliği
iğneye geçirir. İkinciler çıkarır, üçüncüler geçirir, böylece sonuncu oyuncuya
kadar oyun sürer. Önce bitiren grup oyunu kazanır.

“Sözcük Bulma”, çocuklar ile
yetişkinlerin birlikte oynayabildiği bir oyundur. İki takım arasında oynanır.
Sözcüğü seçen takımdan seçilen bir oyuncu, sözcüğü karşı takıma pantomimle
anlatmaya çalışır. “Keçiboynuzu” gibi bileşik sözcükler bölünerek anlatılabilir.

Sessiz Film

“Sessiz Film” iki takım arasında
oynanır ve oynanış biçimi açısından “Sözcük Bulma”ya benzer. Takımlardan birinin
tuttuğu bir film ya da kitap adı, karşı takımın oyuncularından birine söylenir.
Oyuncu bunu pantomimle takım arkadaşlarına anlatmaya çalışır. Örneğin, Bereketli
Topraklar Üzerinde’yi anlatmaya başlarken, önce filmin adının üç sözcükten
oluştuğunu anlatmak için parmaklarıyla üç işareti verir. Sonra da sözcükleri
teker teker, oynayarak anlatır. Oyuncular filmin adını bulamazsa, sıra diğer
takıma geçer.

“Ateş, Toprak, Hava, Su”, yumuşak bir
top ya da düğüm atılmış bir mendilin oyuncudan oyuncuya atılmasıyla oynanır.
Topu atan oyuncu “Ateş” derse, topu tutan oyuncu sessiz kalır. Eğer “Toprak”
derse, atıcı 10′a kadar saymadan topu tutan oyuncunun bir kara hayvanı adı;
“Hava” derse bir kuş adı; “Su” derse bir balık adı söylemesi gerekir. Oyuncu
yanarsa cezalandırılır.

“Yutturma Oyunu”nda oyuncular ikişer
kişer eşleşirler. Eşlerin yan yana oturmalarında yarar vardır; çünkü o zaman
daha az şaşırırlar. Eşlerden birisi oyunu başlatır: “Babamla çarşıdan gelirken
yolda bir üzüm çöpü buldum, evirdim, çevirdim, sildim, süpürdüm, Sacide’nin
ağzına tıktım!” der. Sacide’nin eşi, sözü alır, hemen “Yutturmam!” der. Oyunu
yöneten çocuk, “Ya ne yaparsın?” diye
sorar. “Eviririm, çeviririm, Onur’un ağzına sokarım,” der. Onur’un eşi boş
bulunur da onu savunmazsa, oyundan çıkarılır. “Ya ne yaparsın?” sorusu, “Senin
ağzına tıkarım”, diye de yanıtlanabilir. O zaman savunma işi, soruyu soranın
eşine düşer.

“Nuh’un Gemisi” eşit sayıda kız ve
oğlan oyuncularla oynanır. Bu oyunda herkese gizlice bir hayvan adı takılır. Ama
aynı hayvanın adı biri kız, öbürü oğlan olmak üzere iki oyuncuya birden
verilir.Oyuncular adını taşıdıkları hayvanın sesini taklit ederek (hırlama,
havlama, ötme, tıslama gibi) eşlerini bulurlar. Oyunun sonunda eşini
bulamayanlar önceden saptanan bir cezayı yerine getirir.