alayın orospusu

Batıda bir şehirde,Marichelli Borboie adında ihtiyar bir kız vardı.Sofuluğuyla , kız oğlan kız oluşuyla ,yaptığı hayır işleriyle haklı bir ün kazanmıştı.Hergün kiliseye giderek en azından bir ayin dinler,haftada en az iki günah çıkartırdı.Tek amacı öbür dünyada Aziz Pierre'in elini sıkmak, cennete gitmekti.Fakat Tanrı, Bayan Borboie'nin sabrını sınamak için onun başına bir bela gönderdi.Yetim kalan yeğeni Bobislas,Bayan Borboie'nin hayatını zindan eyledi.Bu dinsiz,imansız haylaz çocuk, sarhoşluğu, kavgaları,kötü kadınlara düşkünlüğü,iyi kadınları iğfal etmesiyle şehrinin belası oldu.Derken efendim, ülkesinin karıştığı bir savaş,Bayan Borboie'ye yeğeninden kurtulmak için bir fırsat yarattı.Yeğenini askere gönderecekti.Bobislas'ı süvari birliğine yazdılar, atına bindirip cepheye yolladılar.Bobislas askere gideli altı ay olmuştu.Ordular sınırda savaşırken bir salgın hastalık şehri kasıp kavurdu.Bayan Borboie hastalığa ilk yakalananlardan biri oldu.Ölümünü sükunetle karşıladı.Malını mülkünü kiliseye bağışladı.Tanrı'nın adını anarak öldü.Haber şehre yayıldığında herkes ihtiyar kızın o akşam yemeğini cennet melekleriyle birlikte yiyeceğinden emindi.Bayan Borboie, bu dünyada gözünü kapayıp, öbür dünyada açınca,gök kapılarında tuhaf bir manzarayla karşılaştı.Savaşta şehit olan askerler cennete öncelikle alındıklarından, siviller aylardır cennet kapıları önünde bekleşiyor.Kalabalığı yararak ve askerlerin arasına karışarak birkaç defa kapıya kadar ulaşıp, kapıdaki meleklere sordu.''Beni tanımadınız mı..Ben Bayan Borboie'yim.Yaşım altmış sekiz.Hala bakireyim.Elime erkek eli değmedi.Ömrümce Tanrı aşkı ve korkusu içinde yaşadım.Cennete ben öncelikle girmeyeceğim de kim girecek..'' şeklinde yakarmaları hiçbir sonuç vermedi.Diğer sivillerin arasına karışıp, kapının önünde sıra beklemeye başladı.Sıra sıra cennete giren askerleri izlerken günler, aylar geçti.Bir gün birden irkildi.Önünden geçen atlılardan biri, ciğeri beş para etmez Bobislas değil miydi..İsyan edercesine atlılara doğru atıldı: ''Hey sefil herif, şerefsiz haydut.. sende mi cennete gidiyorsun..Hem de ben burada , kapının önünde günlerdir, aylardır beklerken..'' Bobislas ihtiyar kadını gördü.''Ağlama , seni de sokarım cennete.'' dedi; belinden kavradığı gibi atının arkasına oturttu.İhtiyar kadın ne olduğunu anlayamadan kapıya geldiler.Aziz Pierre , askerin atının terkisindeki yaşlı kadını gördü.''Hey asker! Durun bakalım..Atının terkisindeki bu kadın da kim oluyor...O giremez.'' diye bağırdı.İhtiyar kadın ne yapacağın şaşırmış, tam anlamıyla çökmüştü.Neredeyse attan düşecekti.Süvari Bobislas, üzengilerinin üzerinde hafifçe doğruldu.Kalpağını çıkararak Aziz Pierre'i selamladı.''Alayın orospusudur efendim .'' dedi.Aziz Pierre:''Ha ! Pekala, öyleyse geçsin .'' dedi.Bayan Borboie , bu muazzam alçalışı bir hıçkırık içinde sineye çekti.Bir bakire ve tanrının sevgili kulu olarak giremediği cennete alayın orospusu olarak girmişti.Ne yapabilirdi ki..orada da niçinler , nasıllar hiç bir anlam taşımıyordu.(Marcel Ayme)
''Çok bekledik, çok fedakarlık ettik.Alınganlık göstermeye ve dert etmeye gerek yok.ABye girelim de nasıl girersek girelim.'' havasının ağır bastığı şu günlerde hikayeyi sayın okuyucularıma hatırlatmak istedim.(A.Kardüz)