bir dostun mektubu

(Cuma, 21 Eylül 2007 11:27)

Sevgili Dostum , Hemşerim Eray Yorumunu okudum tşk ederim. .-))

Şöyle bir gözlerimizi kapatıp geriye yaslanıp geçmişi düşünelim.Öyle çok geri
lere gitmeye gerek yok.

En yakınımız olan annelerimizi ve babalarımızı göz önüne alalım.

Önce yaşayan tüm annelerimize babalarımıza SAGLIK,HUZUR,MUTLULUK diliyo
rum.

Hakkın kat'ına çıkmış olanlara da YARADA'NIN RAHMETİ üzerlerinde olsun diyorum.

Malumunuzdur bu annelerimizin babalarımızın dünyaya gelişleri 1920 / 1930 lu sene
lerin küsurlu yıllarıdır.

O yıllarda genc yaşda evlenmek bir gelenekti.Erken yaşda evlenirler çoluk çocuğa kavu
şurlardı.

Bu anne/babalarımız karşılıklı önce saygı sonra sevgi anlayış ve fedakarlıklarla ilk evli
liklerini 40/50 yıllarına tekabül ettirmişler ve halen de devam ediyorlar.

( Rahmetli babam sağ olsaydı şu an canım anamla evlilik süresi 61 yıl olacaktı )

Ne mutlu onlara , ne mutlku ki bizlere böyle bir anne ve babaların çocukları olabildik.


1940 / 1950 doğumlular ise ilk evliliklerinin süresini 25/35 seneye getirmişler.

1960 / 1970 doğumlular da ilk evliliklerinin süresini 15/25 seneye taşıyabilmişler.

1980 li kuşak için de yazacağım şudur , duyduklarım , gördüklerim ve izlediklerim
lneticesinde cevremde şu an 2 nci ve hatta 3 ncü evliğini yapan o kadar çok ADEM
OĞLU ve HAVVA KIZI varki anlatılamaz.

1983/1985 yıllarından sonra ülkemiz hızlı bir şekilde mantalite açısından çok çabuk değişti.
Bir çok değerler yok oldu

.Saygı , sevgi , anlayış , özveri kalmadı . Hani deyim yerinde olursa deyim yerinde olursa
DİYOJEN GİBİ ELİMİZE FENERİ ALIP GÜNDÜZ SAATLERİNDE bile bunları ara olduk.

Ve bunların neticesinde EVLİLİK MÜESSESESİ ne SAYGI yitirildi..Sistemi çökerttik.

Bu çöküntü de her iki tarafında suçu var.

Bu anlamda bu suçu tek tarafa yüklemek hem dogru olmaz hemde haksızlık olur
diye düşünüyorum.

Temennim odur ki :

Günümüzde devam ede gelen evliliklerin her iki tarafında birbirlerine önce saygı , sonra sevgi , anlayış ve paylaşımla süregelmesidir.

Saygılarımla

Faik Gürsan

Dosttan öte sen benim canım kardeşim. Öyleyse canın canımdır...Aynan olmalıyım... Yüzüne söyleyebilmeliyim her şeyi...Hem sakınmadan, mertçe... Hani bilirsin, esirgemem lâfımı,Ne sekil gelirse, öylece... Hazırım tüm içtenliğimle konuşmaya, ama,Seni de dupduru isterim karsımda... Dostsan Gözlerimin içine baka baka yaka silk benden!Arkamdan şikayetlenme! Yiğit ol! Gerekirse yiğitçe azarla, çekinme! Lâf değil, icraat beklerim senden!Öyle bak ki, hislerini görebileyim... Öyle hisset ki, güvenle bakabileyim...Sevmem, ölenin ardından ağıt yakmayı! Dil dönerken söylenmeli her şey...Kulak duyarken anlatılmalı... Göz bakarken bakmalıyım sana... Can sağ iken sarılmalı...Keskelere meydan vermemeli hayatım, Pişmanlıklarla yoğrulmamalı.... Hayır! Dirime selâm vermeyen,Ölüme de fazla yaklaşmasın! Dostsan, ölmemi bekleme!Haklıysam, yasarken savun beni! Yasarken yanımda ol! İnanmışsan bana, kimse çevirmesin seni yolundan! Ve inanmamışsan, sakın rol yapma!Her söylediğimi onaylaman sart değil... Her yaptığımı beğenmen de gerekmez... Dostsan, rahatça eleştir, fikrini rahatça söyle, sıkılma! Yadırgayabilirsin beni Ve ben de seni tuhaf bulursam şaşırma...Kandırmanı aslâ kabul edemem! Her dediğini, her yaptığını hoş görürüm, ama,Beni, bana sormadan yargılama! Her yediğimiz aynı olmaz belki,Her dakikamız birlikte geçmez... Her güldüğünde gülmeyi garanti edemesem de,Ağladığında seninle birlikte oturup ağlarım... Belki her çağırdığında gelemem fakat,Derdine ortak ararsan, koşarım... Ben de herkes gibi insanım elbet,Ne göklere çıkar beni, ne de yerin dibine sok! Senin isin bu değil! Benim zaten bir yerim var herkes gibi yer ile gök arasında... Dostsan Küçümsemeden, küfretmeden,Sevgiyle, saygıyla ve huzurla gel sokağıma... Dinlenmek istediğinde, hiç düşünme, sana özel bir limanım, ama... Yorulduğum zamanlarda, Dilediğimce sığınabilmeliyim koylarına...Seni bir çocuk kadar saf sevebilirim Ve bir deli kadar art niyetsiz...Uğruna seve seve hesabı şaşırırım... Görmezden gelebilirim yanlışlarını... Başkaları enayilik sayabilir,Başkaları akılsızlığıma yorabilir, Bunları dert bile etmem, ama,Sen, aslında aptal olmadığımı,Her an, tekrar tekrar hatırla! Ve sakın beni aptal yerine koymaya kalkışma!Seviyorsan, cimrilik etme, söyle! Muhabbeti varken, yokmuş gibi yapanla,hiç sevmediği halde, yılışıp durana sinir olurum! Neyse, o olmalı insan...Kendisi olmaktan korkmamalı! Kendisi olmaktan kaçmamalı!Bil ki, sensin diye seni bırakmam, ama, Ben olduğum için bırakırsan beni,Yas da tutmam arkandan! Bedel mi? Ödemeyeceksen çıkma yola İçten pazarlık edersen, ancak kendine edersin...Kendince küser barışır, kendi kendini yersin! Dostsan, mevsimince yağ...Kıssan kar ol, güzsen yağmur... Soğuğuna, sıcağına, esip savurmana itiraz etmem,Senden, ille de bahar olmanı beklemem, ama, Dayanmalısın en şiddetli fırtınalarıma...Belki de çok geldi bunca talep... Bana karsı hiçbir mecburiyetin yok, korkma... Sana fazla geldiğim ilk anda,Arkana hiç bakmadan, dönüp gidebilirsin... Geçip gidebilirsin,borçluluk hissetmeden...Mutlaka bir açıklama da beklemem senden, ama, Gitmeye davranırsam bir gün,Sen de karsımda set olma! Dost musun? Öyleyse, canın canımdır,Yoluna bas koymaya hazırım ya, Basını da yollarımda isterim, unutma!!!!!!!