İSTANBUL’U SEYREDİYORUM

İstanbul’u seyrediyorum, gözlerim faltaşı;

Önce bir miktar çember sakallıyla, muhtelif magandalar görülüyor

Aniden korkunç biçimde artıyor sayıları

Sokaklarda, resmi dairelerde ve hemen her yerde

Cami çıkışlarında, üniversite önlerinde

Sıkmabaşların hiç dinmeyen isterik çığlıkları

İstanbul’u seyrediyorum, gözlerim faltaşı.



İstanbul’u seyrediyorum, gözlerim faltaşı;

Ne idüğü belirsiz çok adam, akıyor devamlı

Dağlardan, zirvelerden, sürü sürü, öbek öbek

Denizi kirletiyor, sintineler boşalırken

Bir zontanın suya soktuğu ayakları

İstanbul’u seyrediyorum, gözlerim faltaşı.



İstanbul’u seyrediyorum, gözlerim faltaşı;

Gaspcıların kol gezdiği Kapalıçarşı

Uğul, uğul Sultanbeyli, devletin giremediği Armutlu

Köktendincilerle dolu avlular, meydanlar

Tekbir naraları duyuluyor her yandan

Bahar ortasında lağım, mevsim yaz ise çöp kokuları

İstanbul’u seyrediyorum, gözlerim faltaşı.



İstanbul’u seyrediyorum, gözlerim faltaşı;

Aklımda, gelecek daha beter günlerin korkusu

Metruk binalarla giderek yalnızlaşan bir sokak

Bütün daireleri doldurmuş, tinercilerle ayaktakımı işgalinde

İstanbul’u seyrediyorum, gözlerim faltaşı.



İstanbul’u seyrediyorum, gözlerim faltaşı;

Telefonlu kırolar yürüyor cadde ortasından

Terbiyesizce laf atmalar, küfürler, kin dolu bakışlar

Bir şey atıyor içlerinden biri, gizlice yere

Az önce aşırıp boşaltdığı, bir emeklinin cüzdanı olmalı

İstanbul’u seyrediyorum, gözlerim faltaşı.



İstanbul’u seyrediyorum, gözlerim faltaşı;

Gerçek İstanbullular çırpınıyor evlerinde

Sular akacak mı, elektrik kesilecek mi bilmiyorum

Sokak gene kazılıp, öyle bırakılacak mı bilmiyorum

Yıldızlar, hatta ay bile görünmüyor biçimsiz yükseklikler arkasından

Bu kirli havayı solumaktan boğuluyorum

İstanbul’u seyrediyorum.



ATİLLA BÜYÜKTUNCAY