Allah Rızası İçin Gül ve Çaykovsky

(alıntı)


Aralık kalmış bahçe kapısından başını uzattı. -Bir gül verebilir misiniz- diye sordu.Yaşlı bir kadındı. Yırtık, kirli giysileri, ayağında gri renkli naylon terlikleri
vardı. Dilencilik yaptığını, ancak kendi semtinde dilenmediğini biliyordum. Gül
istemesine şaşırmıştım. Onlarca gülden, kendimce en güzel bir sarı gülü kopardım, verdim.
Önce teşekkür etti. Sonra uzun,uzun kokladı.
-Biliyor musunuz- dedi. -Ben çiçeklerden gülleri, müziklerden Caykovsky’nin
Romeo ve Julyet Uvertürünü severim. Ah! Çaykovsky...
Duyduklarıma inanamıyordum. Bir dilenci kadın, Çaykovsky’den bahsediyordu.
Ben müzikle ilgilenmeme rağmen, bu Rus bestecinin hiç bir eserini dinlememiştim.
Bu kısa konuşma, dostluğumuzun başlangıcı oldu.
Sık,sık -muhtemelen- dilenmeye uzak semtlere giderken, bana uğradı.Ben de
ona beğendiği gülleri koparıp, verdim. Çok konuşmuyordu. Ama bazen Kuğu Gölü, Uyuyan Güzel, Fındıkkıran balelerinden bahsediyor, giysilerden müziklere kadar bir sürü şey anlatıyordu. Onu konuşturmanın sihirli anahtarı Çaykovsky'di.
Bir gün yine benden gülünü aldı. Telaşlıydı. Teşekkür edip, ayrıldı. On dakika
geçmemişti ki, sokakta koşuşmalar duydum. Dışarı çıktım. İnsanlar, ana caddeye doğru koşuyorlardı. Ben de ilerledim. Bulvar Caddesinde trafik durmuştu. Yerde kan içinde biri yatıyordu. Ansızın caddenin bana yakın olan kısmında, o gri renkli naylon terliklerden bir tekini gördüm. Az ötesinde de kırmızı bir gül duruyordu.
O gün Şan Müzik Evi'ne uğradım. Çaykovsky’nin -Si Bemol 1. Piyano
Konçertosu-nu aldım. Bahçemdeki güllere bakarak dinledim. Kapım çalınsın
diye... Beyaz saçlı bir kadın, -bir gül verebilir misiniz- diye sorsun diye
bekledim...