UZAK ÜLKENİN CARİYELERİ

Bir varmış bir yokmuş.
Bir ülkenin biricik padişahının 10.000 tane uzak bir ülkeden cariyesi varmış.
Tanesi 320 tümen’den 3.200.000 tümen ediyorlarmış.
Ülkenin kendi cariyeleri pek bir eğitimsiz ve çirkin olduğundan ülke halkı da yerli cariyelere sıcak bakmıyor, hep o uzak ülkenin cariyelerinden edinmeye çalışıyormuş. Ülkenin cariyeleri başka ülkelerde de beş para etmiyormuş.
Padişah çok cin olduğundan aklına bir oyun gelmiş.
Halkına: “Uzak ülke cariyelerinin fiyatı hep artıyor, ama biz bunu hallederiz.” demiş.
“Hallederiz” lâfının pek bir kıymet-i harbiyesi olmadığını bilen halkı bir endişe sarmış.
Uzak ülke cariyelerinin fiyatları artmaya başlamış.
Tanesi 360 tümen’e kadar çıkmış.
Padişah 10.000 uzak ülke cariyesini 3.600.000 tümenden satmış.
Padişah hemen bunun ardından halka demeçler vermeye başlamış:
“Uzak ülke cariyelerinizi satın, bizim kendi gül gibi cariyelerimiz var.”
“Herkes kendi uzak ülke cariyelerini satsın, vatansever olmak bu demektir!”
Halk ta inanmış.
Elinde uzak ülke cariyeleri olanlar esir pazarlarına doluşmuş.
1 cariyesini satanlara bedava traş, bedava un, bedava yastık kılıfı gibi halkın içinden gelen vatanseverlikler ile saf vatandaşlar uzak ülke cariyelerinden olmuşlar.
Uzak ülke cariyelerinin fiyatı 335 tümen’e kadar düşmüş.
Padişah, fırsat bu fırsat 3.600.000 tümeniyle 10.750 tane uzak ülke cariyesini çaktırmadan almış.
Ama global piyasalar yok mu, ah o global piyasalar, uzak ülke cariyelerinin fiyatları yine 345 tümen’e fırlamış.
Padişah, göbeğini kaşıya kaşıya durup dururken 750 tane daha uzak ülke cariyesine bedavaya kavuşmuş.
Padişah memnun, halk yaptığı vatanseverlikten mesut, huzur içinde yaşayıp gitmişler…
Onlar çıkmış muradına, biz çıkalım kerevetine…
Son not: Biz masal anlatmayı Aziz Nesin ustamızdan öğrendik...