HANGİSİNİ BESLERSENİZ O KAZANIR

HANGİSİNİ BESLERSENİZ O KAZANIR


Yaşlı Kızılderili Reisi kulübesinin önünde toru nuyla oturmuş, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyorlardı.


Köpeklerden biri beyaz, biri siyahtı ve oniki ya şındaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler de desinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı.


Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu , yanın dan ayırmadığı,iki iri köpekti bunlar. Çocuk, ku lübeyi korumak için biri yeterli görünürken niye ötekinin de olduğunu, hem niye renklerinin illa da siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu artık. O merakla sordu dedesine.


Yaşlı reis, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı.

"Onlar," dedi, "benim için iki simgedir evlat."

"Neyin simgesi?" diye sordu çocuk.

"İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen şu gördü ğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sü rekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları.


Çocuk, sözün burasında, mücadele varsa, ka zananı da olmalı diye düşündü ve her çocuğa has bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:


"Peki, sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?"


Bilge reis, derin bir gülümsemeyle baktı torununa:


"Hangisi mi evlat? Ben hangisini daha iyi beslersem!"